Schuldgevoel.
Als schuld een wezen zou zijn,
in’t leven geroepen door mensen,
dan zal het zich, net zoals alle levende wezens,
ergens willen thuis voelen,
aanvaard worden
en de zin van zijn bestaan ontdekken.
Wat baat het om het te zeggen dat zijn bestaan geen zin heeft?
Dit doet het enkel meer pijn en maakt het gedreven door wanhoop.
Zijn reactie zal des te heftiger zijn.
Wat baat het schuld te ontkennen?
Zijn bestaan is niet gebouwd op rationaliteit,
maar onzichtbaar ontsproten uit een wijzende vingertje
en een daarbijhorend verhaal.
Schuld gaat nu eenmaal naar waar het vingertje wijst.
We kunnen nog uren zwetsen dat schuld geen reden heeft te bestaan,
daarmee de beleving trachtend te ontkennen.
Ook kunnen we dagen vullen met te vertellen dat jou geen schuld treft.
Maar er is geen ontkennen aan,
schuld treft je wel!
Want het gaat er niet om of het daar rechtvaardig aanwezig is,
of niet.
Het luistert toch niet naar de rationaliteit.
Het volgt gewoon dat vingertje,
en bij dat vingertje hoort een verhaal.
En dat verhaal nestelt zich in je geest
en roept schuld naar huis
keer op keer op keer.
Er is geen verhaal tegen het verhaal.
Het heerst!
Totdat….
jij niet meer door de knieën gaat voor schuld.
Ongeacht hoe hard het je ook treft,
je hoeft geen schuld te ontkennen,
noch valselijk te bekennen,
want daardoor wint het enkel aan kracht.
Laat het jou maar ten volle treffen.
En ook al ga je door de knieën
en stort heel je wereld in,
tot er niets ander meer overblijft dan schuld,
blijf het in de ogen kijken en laat het volledig zijn gangen gaan.
De waarheid overwint het toch altijd van de leugen,
maar soms moet je de leugen eerst zijn gangen laten gaan.
Jij bent niet wat je voelt.
En je bent niet wat je denkt.
Jij bent jij en dat is met geen woorden te benoemen.
Gedachten en gevoelens komen en gaan,
maar jij zal altijd blijven bestaan.
Geen enkele leugen kan daar tegen op,
hoe krachtig ze zich ook mogen voordoen.
Geen enkele leugen heeft die macht.
Wie hier op Aarde wordt geboren hoort bij de moedigsten onder de moedigen.
Zij gaan krachten ervaren,
die hen van hun identiteit gaan beroven,
gaan heersen over hun wezen
en hen willoos en machteloos op de knieën dwingt.
Maar dat is niet het doel, slechts een middel!
Want zij die deze krachten ten volle ondergaan,
ze recht in het gezicht blijven kijken
ook al worden ze compleet onderuit gehaald,
zij gaan beseffen wie ze werkelijk zijn.
Macht wordt gebroken,
want dat is het lot van macht.
En alle verduisterende krachten zullen verdwijnen
want waarheid zegeviert, ongeacht wat.
Het is een louteringsproces
en niet de minste.
Maar het moment van de verlichting,
is het moment dat je beseft dat je nooit
geen van die gevoelens
en geen van die gedachten was.
Maar gewoon een bezoeker in dit leven
die eens wou weten, hoe leven op aarde
werkelijk was.
Met alle bijkomende pijnen en vreugdes,
illusies en dwaalsporen,
maar ook schoonheid en pracht,
is dit het lot van een leven op Aarde.
Dus zeg maar ja tegen de krachten die u overvallen,
zeg maar ja tegen alles wat u overkomt.
Maar hecht geen geloof aan de verhalen waarmee ze komen
want hun doel is enkel jou te verwarren,
zodat je nooit de waarheid gaat ontdekken
en maar blijft draven als een rat in een rad.
Het leven is gul en bedient ons overvloedig
van datgene waar we het meest ons hoofd en hart mee vullen.
Maar als het niets meer heeft om zich op te richten
als niets nog ongewenst noch gewenst is,
ontstaat het wonder van spontaan bestaan.
En alles wat zich aandient is dan een verrassing.
Het ene al wat leuker dan het ander
maar wat het ook is,
het komt en het gaat!
We zijn niet wat we denken te zijn
dat geeft enkel maar een persoonlijkheid.
En net zoals alles waarmee we ons identificeren,
zal onze geest ook deze persoonlijkheid helpen te overleven in dit
bestaan.
Want dat is de taak van onze geest,
een bondgenoot op onze aardse reis,
een godsgeschenk maar met een vleugje gevaar.
Want als we ons gaan identificeren
met de beschermer van ons bestaan,
gaat het zichzelf beschermen
en is het met jouw vreugde gedaan.
Dus wat het ook is,
onderga wat je hebt te ondergaan.
En laat het vervolgens gaan.
Herken het verhaal voor wat het is,
het is maar een verhaal
om het bestaan van je ervaring
te garanderen,
en al je reacties zowel woord als daad
aan de rest van de wereld te rechtvaardigen.
We zijn niet het verhaal
noch de ervaring.
We zijn niet het gevoel
noch de gedachte.
Want dat komt en gaat.
En wij…
wij zijn eeuwig,
maar enkel tijdig hier op Aard.