De kracht van het woord – ongesuikerd 1

Mensen gebruiken woorden vaak zonder te beseffen wat ze met hun woorden aanrichten. Je hebt er de kwaadaardige soort mensen tussen zitten. En je hebt er de naïeve soort mensen tussen zitten. De naïeve soort voelt zich goed bij wat ze gelezen of gehoord hebben en verkondigen dat goedbedoeld aan hun medemens. Daardoor ontstaan er pseudo-psychologen en pseudo-spirituelen. Mensen die een klok hebben horen luiden maar geen flauw benul hebben waar de klepel hangt of hoe ze de gevolgen van hun advies dienen op te vangen. Want ongeacht hoe goed bedoeld het advies ook is, het kan wel degelijke kwalijke gevolgen hebben op gemoed en beslissingen. En wie wordt dan verantwoordelijk geacht?

Vergelijk het even hier mee. Je wandelt op straat en vindt een dokterstas vol doktersspullen. Je weet wat het is en je weet waar die spullen voor dienen. Want de dokter heeft er jou ook al mee geholpen. Maar maakt deze kennis en die tas jou nu tot dokter of geeft dit alles je voldoende ervaring om er zelf mee te dokteren? In de verste verte niet.
En toch lopen er heel wat mensen rond die links en rechts psychologische en hogere waarheden hebben gelezen of gehoord, de waarde voor zichzelf er in herkennen en vervolgens deze zaken goedbedoeld gaan verkondigen alsof zij nu de wijsheid en waarheid in pacht hebben. Maar de juiste woorden op het verkeerde moment aan de verkeerde persoon zorgt voor meer schade dan men wil erkennen. Mensen kunnen behoorlijk in de war en van hun spoor geraken door pseudo-psychologie en pseudo-spiritualiteit. Kwaadaardige mensen zijn zich daar al bewust van en maken er gretig gebruik van.

Om niet ongewild in hun spoor te treden dient de naïeve mens zich bewust te worden van de gevolgen van het woord. De gevolgen kan je herkennen aan het effect van je woorden. Daarom zijn de reacties die je met jouw woorden zowel in jezelf als bij de ander veroorzaakt, van groter belang dan je goede bedoelingen.

Een waarschuwing bij doe-het-zelf psychologie en doe-het-zelf spiritualiteit

Mensen die hun eigen vraagstukken en problemen aanpakken met doe-het-zelf psychologie en doe-het-zelf spiritualiteit, hebben vaak niet door dat ze het erger maken voor zichzelf en langer lijden dan noodzakelijk. Om maar niet te zeggen dat sommigen er zelfs helemaal een knoeiboel van maken. Schaamte en ongeloof verhinderen ons om hulp te vragen. En daarnaast mag het voor velen zelfs geen tijd, geld of moeite kosten. Liever nog jaren met je eigen gedachten en pseudo-kennis in je zielenwonden zitten wroeten zonder eens stil te staan bij het feit dat een hartchirurg ook nooit zijn eigen hart zal opereren…

Dat we niet met medicijnen moeten knoeien begrijpen we. Wat pijnstillend of genezend werkt voor de ene, kan dodelijk zijn voor de ander. Daarom is het een arts die na onderzoek de medicijnen voorschrijft en niet je gebuur, familie of vrienden.
Met psychologische en hogere kennis is het net zo. Mensen menen dat woorden geen kwaad kunnen. Maar dat kunnen ze wel. Met woorden kan je niet rechtstreeks fysieke schade aanrichten. Dat kunnen enkel stokken en stenen zegt een oud rijmpje. Maar dat woorden niet kunnen kwetsen of geen schade berokkenen is een flagrante leugen. Mensen kunnen tot zelfmoord, psychose of misdaad gebracht worden met woorden. Zelfvertrouwen en eigenwaarde kunnen jarenlang beschadigd blijven door woorden. Emoties kunnen heftig beroerd worden en tot scheiding en oorlog leiden, door woorden.

Besef dat hulpverlening voor emotioneel en mentaal welzijn, een ambacht is. Want enkel woorden op de juiste wijze, aan de juiste persoon op het juiste moment gebracht, kunnen zalvend, leerzaam en helend zijn. Wij dienen dat terdege te beseffen zodat we wat sneller professionele hulp inroepen in plaats vanwege schaamte met onze eigen zielenroerselen, of goedbedoeld in die van onze medemens te zitten knoeien.

Ook wie last heeft van schaamte, laat je begeleiden. Want door schaamte blijven kwalijke zaken diep in onszelf verborgen. Het kost steeds meer moeite om deze zaken onderdrukt en verborgen te houden. Dit ondermijnt je waardigheid en verteert al je levensenergie, levensvreugde en levenslust. Om maar niets te zeggen over de gevolgen op je relaties. De menselijke geest is niet bekwaam en niet bedoeld om dat allemaal onder controle te houden. Maar met een professionele begeleiding en vorming ga je er veel gezonder en krachtiger mee kunnen omgaan en komt er een einde aan al je leed.

Hou soms gewoon je mond

Omdat het heel eenvoudig is om woorden te uiten, is het ook bijna algemeen aanvaard dat iedereen alles aan iedereen en over iedereen iets mag zeggen. Je merkt dat bijvoorbeeld heel goed op sociale media. Iedereen heeft over alles en iedereen een mening die belangrijk is, want daar hebben ze naar eigen mening toch recht op zeker. “We leven immers in een democratie…”, is de slogan waarmee we het recht op vrije meningsuiting kunnen verkrachten.

Je hoort het ook wanneer mensen zeggen: “ik mag dat toch wel zeggen zeker”, of: “ik zeg het toch maar gewoon”, of: “ik bedoel het niet verkeerd.” Alsof er geen kwaad schuilt in het gebruik van hun woorden. Anderen spelen het nog gemener. Zij beginnen met: “ik wil niet roddelen hé, maar…”, of: “Ik wil niks verkeerds zeggen hé, maar…”.
Wie niets verkeerds wil zeggen of niet wil roddelen hoeft zichzelf niet eerst te verschonen en vervolgens toch te roddelen. Wees ofwel heel eerlijk en zeg dat je gaat roddelen of kwaad spreken, of hou gewoon je mond nadat je hebt verkondigt dat je niet wil roddelen. Het woordje “maar” geeft je totaal niet het recht om dan toch maar te roddelen of kwaad te spreken. En zelfs al bedoel je het allemaal wel goed, het zijn de gevolgen die tellen.

Je intenties zeggen iets over je aard. De gevolgen zeggen iets over het effect van jouw woorden. Maar karakter toont zich in het nemen van je verantwoordelijkheid. Ieder mens is even aansprakelijk voor de gevolgen van hun woord, goedbedoeld of niet. Ondoordacht gebruikt of niet. Hieraan ontlopen toont aan hoe zwak, naïef of kwaadaardig het karakter is.

Met woorden kan je gevoelens raken, de ziel kwetsen en harten verscheuren. Met woorden kan je de menselijke geest verwarren, voor de gek houden, in de waan brengen. Met woorden kan je manipuleren, liegen, halve waarheden verkondigen, ontkennen, misleiden en nonsens verkopen. En jammer genoeg bestaan er heel wat mensen die bewust de kracht van het woord misleidend, gemeen en kwetsend gebruiken.
Wie het woord vertrouwd begeeft zich dus op dun glad ijs. En toch kunnen we niet anders dan eerst op het woord te vertrouwen. Want pas daarna kunnen we nagaan of het woord met de daad overeenstemt. En het is uiteindelijk enkel de daad waarop je vertrouwen kan. Observeer gewoon, komt iemand zijn of haar belofte daadwerkelijk na? Of komen er alleen maar meer woorden om het niet-naleven of niet-vervullen van de belofte te verklaren en te rechtvaardigen?

Jammer genoeg zijn er al teveel mensen in de wereld die totaal geen vertrouwen waard zijn. Zij zijn meestermanipulators van de slechte soort. Zij dienen het geheel niet. Zij dienen het behoud van onze planeet niet. Zij bederven het, zij maken het slecht. Zij plunderen het door aan jou hun producten en ideeën te verkopen. Zij stelen de grondstoffen en schenken het niet terug. En wij mensen volgen vaak blind hun woorden.

Niet dat we allemaal zo dom zijn. Maar gemakshalve blijven we liever de mooipraters en beloftebrekers geloven. Want zij kunnen het zo mooi zeggen en ons tenminste tijdelijk al goed laten voelen met een mooi vooruitzichtwoordje en een beloftewoordje. Wij mensen willen ook al dat moois geloven. Wij willen geloven dat het mooier, beter, sterker zal/kan zijn. Maar wordt het ook daadwerkelijk geleverd? Worden al die mooie praatjes en beloftes daadwerkelijk vervuld? Of komt er altijd wel weer een ander uitlegwoordje om het achterwege blijven van beloofde daden en acties goed te praten? Hoe lang gaan we ons nog voor de gek laten houden? Hoe lang gaan we onszelf voor de gek blijven houden? Hoe lang gaan we anderen nog voor de gek houden?

De macht van verzwegen woorden

Een opmerkelijke soort woorden waarmee veel daadwerkelijk heersend kwaad verborgen kan blijven zijn ‘geheimen’. Geheimen zijn woorden die niet mogen uitgesproken worden omdat ze anders dingen aan het licht brengen die voor twee soorten redenen niet aan het licht mogen komen. Ze zijn schadelijk voor diegene die het geheim wil behouden. Of ze verknallen een leuke verrassing. In dat opzicht zijn de enige geheimen die werkelijk geheim mogen blijven, de leuke geheimen. Wat er bijvoorbeeld in dat kerst- of verjaardagsgeschenk zit mag gerust geheim blijven tot het moment daar is waarin het vanzelf openbaart. Nog een uitzondering is het beroepsgeheim. De reden dat dit niet geschonden mag worden is omdat het schenden hiervan, het vertrouwen schaadt. Een beroep als dat van mij steunt volledig op vertrouwen. En geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dat te beschamen. Alle andere geheimen worden beter heel snel geopenbaard, daardoor blijft de schade beperkt en kan het allemaal sneller goed komen. (Dit is bijvoorbeeld goed voor kinderen om te weten die een zogenaamd “ons geheimpje” dienen te bewaren. Dat soort geheimpjes openbaar je best zo snel mogelijk met zoveel mogelijk mensen).

Wij mensen dienen echt omzichtiger en bewuster om te gaan met woorden. Wanneer mensen zich bewuster worden van de kracht van het woord, en er zorgzaam mee omgaan, dan krijgen we al een geheel andere samenleving. Want woorden beïnvloeden gevoelens en gevoelens beïnvloeden gedrag.

Sommigen gebruiken zelfs emoties om hun woorden kracht bij te zetten. Daar is an sich niets verkeerds mee. Het kan zelfs schitterend zijn. Maar er is een soort mensen die op die wijze de dingen naar hun hand zetten omdat dit hén beter uitkomt. Voor hen telt niet jouw of ieders belang, maar enkel hun eigen belang. Net vanwege al die mooipraters, leugenaars, bangmakers, misleiders en onzinverkopers is het vertrouwen bij heel veel mensen beschadigd. Klanten vertrouwen geen verkopers, verkopers vertrouwen geen klanten. Het volk vertrouwt geen politiek en de politiek vertrouwd elkaar niet. Mannen vertrouwen geen vrouwen en vrouwen vertrouwen geen mannen. En iedereen doet maar wat. Iedereen rechtvaardigt met woorden al hun reacties en handelingen. Maar worden wij daar met z’n allen nu werkelijk beter van? Wordt deze planeet en onze wereld daar nu werkelijk beter van? Of blijven we maar roofbouw plegen en consumeren en praatjes verkopen? Wat maakt dit dan van ons mensen? Intelligente wezens of bacteriën en virussen?

Zoals ik het vaak zie, lijkt de mensheid veel meer op een alles vretende bacterie en ziekmakende virus voor deze wereld en alles wat erbij hoort. Wil ik met al deze woorden nu zeggen dat werkelijk iedereen zo is? Nee.
Er leven godzijdank nog heel wat meer goede dan kwaadaardige mensen op deze planeet. Maar de kwaadaardige mens is wel te vergelijken met kanker. Kanker is ook een lichaamscel, maar een dodelijke soort cel voor het lichaam waarin het woekert. Sommige goedaardige mensen zijn te naïef waardoor ze vriendjes worden met de dodelijke soort mensen. Ze zijn naïef omdat ze geloven dat ze de kwaadaardige soort tot goedheid kunnen veranderen door vriendelijk en begripsvol voor hen te zijn.
De kwaadaardige soort grijnst hierbij achter zijn valse glimlach. En voor we het beseffen blijft er nog weinig goeds over van de goedaardige mens.

Geef acht aan de gevolgen van je aandacht!

De misleidende soort gebruikt woordjes om dit soort inzichten te sussen, te minimaliseren, in te pakken of zelfs te ontkennen. Beterweters spelen hierin ook een rol. Zij doen zich voor als iemand die het beter weet, maar het dient enkel om de goedaardige mens onwetend en naïef te houden. Daarom is het ook zo moeilijk om de wakkerschuddende boodschap te brengen. Te veel woorden in deze wereld, te veel verwarring. En schijnbaar geen kat die ergens nog werkelijk om geeft dan om zichzelf en eigen bezit. Ook bangmakers hebben duidelijk al heel goed hun best gedaan. Angst doet ons in de verkeerde richting draven. We streven naar nog meer veiligheid en controle i.p.v. bewust naar onze innerlijke rust en kracht te keren. We zitten met onze aandacht vast in ons hoofd, wanhopig op zoek naar oplossingen voor de problemen welke door een egocentrisch intellect en -ratio geschapen zijn. Wie zei ook alweer dat problemen niet kunnen opgelost worden met dezelfde geest die ze creëert?

Ondertussen zorgen tv en games voor genoeg afleiding en een afgestompt nutteloze soort interesse zodat een kwaadaardige soort mens ongestoord en openbaar hun gang kunnen gaan. Tv kijkende en gamende mensen lijken als konijnen voor een lichtbak, gefascineerd maar achteloos voor het werkelijke gevaar: hun leven en welzijn te verliezen aan machtshongerige, genadeloze, hebzuchtige leugenaars en de door hen gecreëerde instanties. Hoe komen zij aan hun macht? En hoe kunnen zij dat behouden? Wie bestuurt onze aandacht, waar naartoe en in welk belang? En waarom staan wij dat nog steeds toe?

De mens heeft onmiskenbaar zijn zwakheden. En jammer genoeg wordt daar al veel te lang en wereldwijd heel gretig gebruik van gemaakt. Enerzijds heb je religieuzen die ons er om veroordelen, en spirituelen die ons aanmanen hieraan te werken. En anderzijds heb je de zogenaamde machtigen die inspelen op deze zwakheden om ons goederen en ideeën te verkopen die enkel hun belang en bankrekening dienen. Deze omhooggevallen grootheden hebben er dus alle belang bij om die macht te behouden. Voor hen is het behouden en versterken van hun positie de voornaamste taak geworden. Helaas schept dit niet de juiste voorwaarden om hun mooie praatjes waar te maken. Daardoor worden het valse beloftes. Maar om hun machtspositie te behouden komen ze wel met nieuwe praatjes tevoorschijn. Of met afleiding. Maar het dient het volk niet, het dient deze Aarde niet. Het zijn enkel zielige pogingen om hun machtspositie te behouden.

Kijk bijvoorbeeld hoe het er in de politiek aan toe gaat. Het is een gigantisch spel van imago, postjes pakken en behouden en zakken vullen. Hun eigen en die van elkaar. Al de idealisten die de politiek ingaan komen in een langzaam draaiende molen terecht tot ze hun ideaal opgeven, uit de politiek stappen of netjes mee de machtsmolen draaiende houden. Moeten wij ons daartegen verzetten? Maar nee, in de verste verte niet. Maar hier wel bewust van worden. Want hoe langer we hier onbewust en naïef in gaan blijven, des te langer deze molen kan blijven draaien. We hoeven ons er niet tegen te verzetten noch er in mee te gaan. Wanneer wij hier wakker en bewust naar kijken, hoeven we verder geen bijdrage meer te leveren aan hun macht.

Wij hoeven onze aandacht, ergernis, verzet en stem niet aan hen te geven. Wij kunnen onze aandacht op de echte goede en heilzame dingen richten in plaats van op de mooipraters en mooi-belovers. Wij hoeven geen stem te geven aan de leden van de machtsmolen. Geen enkel land kan geleid worden door macht, enkel door een oprecht en krachtig hart! Mensen worden misleid voor macht. Wie macht heeft, heeft het gekregen en wil dat behouden. Want macht is te verliezen. Maar het zijn wij wel die het geven. Wij geven hen die macht om keuzes in onze plaats te maken, dingen in onze plaats te doen. Wij geloven of willen geloven of denken te moeten geloven in hen.
Waarom? Omdat we bang en gemakzuchtig zijn? Twee enorme zwakheden in de mens die wel zeer eenvoudig uit te buiten zijn.

De slapende soort (in slaap gehouden door tv, games, beterweters, misleiders, …) geeft onbewust macht aan de rovende soort. De rovende soort verdeeld bewust macht onder hun eigen soort. En de wakkerschudders? Die hebben een klotejob. Niet elke slaapkop wil wakker worden. En als wakkerschudders te goed worden in hun job, worden ze fysiek of verbaal vermoord. En omdat dit niet altijd kan, hebben ze er een paar misleiders tussen geplaatst, valse wakkerschudders die dat met prietpraat doen. De rovende soort kan dan naar de prietpraters wijzen en alle wakkerschudders over dezelfde kam scheren. De slapende soort die liever niet wakker wil worden kan dan weer in slaap worden gesust en rustig hun dodelijke slaap gemakzuchtig verderzetten. Aan welke soap gaan zij vanavond hun kostbare levenstijd verknoeien? En waar gaan ze naar zappen wanneer straks de mensheid en deze wereld het uitgeput en uitgebuit opgeven?

Is het digitaliseren van bewustzijn en het technologisch na-apen van de natuur werkelijk de juiste evolutie?

Het natuurlijk antwoord komt uit ons hart, niet uit hun hoofd.

Gelukkig is de intelligentie gestegen en zijn er een paar slaapkoppen toch wakker genoeg geworden. Zij zijn het die op hun eigen wijze hun medeslaapkoppen opnieuw wakker maken. Een deel daarvan zullen altijd liever onwetend willen blijven doorslapen, en dat is hun goed recht. Het is niet aan ons om aan hen te blijven schudden. Maar hoe meer we ontwaken in het besef dat deze wereld teveel door mooie praatjes en valse beloftes wordt geleid, teveel op onze angsten, gemakzucht en genotzucht wordt ingespeeld, des te sneller kunnen wij zorg dragen over ons eigen en planetair welzijn en het machtscircus aan ons laten passeren. We dienen onze eigen creativiteit te laten ontwaken om hier een leven te leven dat in evenwicht is en dat evenwicht bewaard.

Een appelboom kan als voorbeeld worden gebruikt om te duiden wat ik met evenwicht bedoel. Het zaadje haalt grondstoffen uit de grond om te ontkiemen en uit te groeien tot een appelboom. Eens het bladeren, bloesems en appelen begint te groeien, zullen die na het afvallen weer vergaan tot voeding voor de bodem. Daarin kan je een gezonde evenwichtige kringloop herkennen. Bladeren, bloesems en appelen vergaan weer tot grondstof en vormen voeding voor datgene wat opnieuw bladeren, bloesems en appelen voortbrengt. Een heel natuurlijke kringloop die niet door artificiële intelligentie of robotten kan worden gekopieerd of geëvenaard. Robotten en computers kosten grondstoffen, zij vormen noch bieden grondstoffen.

Mensen die ons de digitale, artificiële, technologische en plastieken realiteit verkopen weten dit maar al te goed. Wij met ons gemak- en genotzucht gaan daar heel braafjes in mee. En vanwege onze angst stappen we er niet uit. En ondertussen prutsen we zonder inzicht moeizaam aan onze eigen losse eindjes om ze aan elkaar te kunnen knopen.

De natuur hier op Aarde is een zichzelf instandhoudend systeem. Het is tevens ook een systeem dat in staat is om dingen voort te brengen die het systeem en zichzelf vernietigen: De mens.

Maar moeten wij dat? Is het zo dat omdat we de natuur, onszelf en elkaar kúnnen vernietigen, we dat ook móeten doen? Of hebben wij een keuze?

• Kunnen wij tegen onze eigen menselijke zwakheden en beperkte mogelijkheden in, kiezen om deze Aarde en elkaar te voeden in plaats van te beroven?
• Kunnen wij tegen alle emotionele impulsen in kiezen om voedend, steunend en ruimte-latend te zijn voor elkaar in plaats van vernietigend, kwellend en kleinerend?
• Kunnen wij ondanks alle misleidingen en tegen absoluut en veel te vaak herhaalde foute woorden en gedachten in, toch kiezen voor liefde, begrip en mildheid voor onszelf en medemens?

Vanuit mijn eigen ervaring zeg ik onweerlegbaar en onmiskenbaar ja! Wij hebben die keuze. Maar wat is er nodig om die keuze te maken? Wat heb jij nodig om die keuze te maken en er naar te handelen?

Het is verder niet aan mij om te oordelen over anderen hun daden en intenties. Ik oordeel wel over mijn eigen daden en intenties.
Het is niet aan mij om te geloven in anderen hun praatjes of waarheden en het is niet aan mij om te zeggen wat anderen wel of niet dienen te geloven. Ik geloof in mijn eigen waarheid en woorden omdat ik weet van waaruit en waardoor ze komen. Prietpraat, mooipraterij en schijnheiligheid moet ik niet.
Ik ben hier niet om te straffen of gestraft te worden. Ik ben streng en mild genoeg voor mezelf.
Maar ik ben hier wel om je wakker te schudden en wakker te houden tot je de waarheid gaat zien. Niet mijn waarheid, want mijn waarheid werkt wel heel goed voor mij, maar daarom niet voor iedereen. En het gaat hier zelfs niet om jouw waarheid, dat is behouden voor privégesprekken tussen jou en mij waar ze het best tot hun recht komen.

Hier gaat het om een waarheid die door iedereen kan gezien en begrepen worden. Waarheid die jou, onze kinderen en hun kinderen gaat bevrijden van de schade die bewust en onbewust aangericht wordt. Objectieve waarneembare waarheid en geen mooie praatjes. Dat robotten grondstoffen kosten maar niet leveren is bijvoorbeeld een objectieve waarheid. En dat machthebbers meer tijd, geld en moeite steken in het behouden van die macht dan werkelijk ten dienste te staan van de bevolking en deze Aarde is objectief waar te nemen. En dat woorden, zelfs als ze goed bedoeld zijn, kwaad kunnen aanrichten, is met enige moed ook objectief te constateren. Bij dit soort dingen stil staan en beseffen wat dit uiteindelijk voor deze Aarde, onze kinderen en de kinderen van onze kinderen en hun kinderen hun kinderen gaat betekenen, gaat jou ook dingen doen inzien over het huidige verloop en over wie of wat jij daarin betekent: rover, slaper, meeloper, wakkermaker of… transformator.